Meteory. Po zachodzie słońca 29

Wyspy greckie. Sierpień 2014

Majka owinęła się ręcznikiem i wyszła z łazienki. Oskara wciąż jeszcze nie było, więc postanowiła poczekać na niego w łóżku. Wzięła torebkę z prezerwatywami i zaczęła przeglądać asortyment. Były tam smakowe truskawkowe i bananowe, ultracienkie, karbowane, czarne...

- Rany! Ile on tego kupił? - szepnęła do siebie, czując przyjemne rozpieranie między nogami, na myśl, że wypróbują je wszystkie.

Wyciągnęła błękitny kartonik z napisem „naturalne odczucia” i obróciła go w palcach. Wyśliznął jej się z rąk i upadł na miękką wykładzinę. Schyliła się, by go podnieść. Już miała wstać, gdy jej wzrok padł na grubą książkę leżąca na półeczce obok łóżka. Z góry nie było jej widać. Sięgnęła po nią.

„Kodeks. Zbiór zasad z komentarzem Rosanny Littenstein. Wydanie II, 1948 rok”

- O kurwa! - szybko otworzyła książkę i przerzuciła kilka kartek, szukając akapitów, które znała z książki pożyczonej jej przez Oskara. Nie różniły się. Jednak ten kodeks był grubszy! Może dlatego, że jest stary i ma grubszy papier, pomyślała? Ale dlaczego dał jej tamtą, a nie tę? Ze względu na Rosannę? Odłożyła książkę na miejsce. Była stara i pewnie bardzo cenna...

Za drzwiami rozległy się znajome kroki. Oskar wracał. Majka zrzuciła ręcznik i wskoczyła do łóżka.

- Jaka gotowa! - Oskar przywitał ją szerokim uśmiechem – Załóż to – wyciągnął z szafy swoją koszulkę, która dla Majki mogła być krótka sukienką.

- Myślałam, że ubranie nie będzie mi potrzebne? - nie potrafiła ukryć konsternacji.

- Tylko na chwilę.

Oskar zrzucił ubranie i zniknął za drzwiami łazienki, by po chwili wyjść stamtąd w cienkich bawełnianych spodniach od dresu i koszulce podobnej do tej, jaką otrzymała Majka. Wsunął się pod kołdrę i objął Majkę,

- Chciałbym cię zabrać w jakieś wyjątkowe miejsce – szepnął jej do ucha i pocałował delikatnie w szyję – Po tym, co się stało nie możemy ryzykować wyspy, ani innych pięknych miejsc, które chciałbym z tobą odwiedzić...

- Oskar, jesteśmy w pięknym miejscu... - przerwała mu, próbując się skupić na tym, co robił z rękami – Chcę się kochać.

- Ja też, ale we śnie – Gładził jej plecy i pośladki. - Wybrałaś?

Podała mu niebieski kartonik, a on schował go do kieszeni.

- Przytul się i postaraj zasnąć. Wierz mi, że nie każę ci długo czekać – przycisnął ją do siebie. Napierając twardym wzwodem na jej udo.

- Ciekawe, jak mam to zrobić? - jęknęła z dezaprobatą.

- Odpręż się. Nie musisz mocno zasnąć. Po prostu oderwij się myślami od ziemi, od wszystkich spraw, którymi się zajmowałaś za dnia... Zatrzymaj na chwilę wszystkie myśli... Zamknij oczy...

Majka poczuła, jak ogarnia ją ciepło. Na chwilę zamajaczył jej pod powiekami kodeks, ukryty w szafce nocnej, ale odepchnęła od siebie ten obraz i... zapadła w sen.

Śnię, czy nie? Leżę w objęciach Oskara, odchylam głowę.

- Widzisz, to nie takie trudne – uśmiecha się do mnie.

- Śnimy? - dziwię się.

- Tak! - przyciąga mnie do siebie – Zabieram cię na randkę – szepcze – Rozbieraną!

- Och!

Otacza nas mgła, ale znika szybko i już siedzimy na miękkiej ogrodowej kanapie, a właściwie ogrodowym łożu!

- Gdzie jesteśmy? - rozglądam się.

Nie znam tego miejsca. Otacza nas ogród. Nad głową mam drewnianą konstrukcję oplecioną winoroślą. Kiście winogron połyskują w świetle księżyca. Słyszę tylko cykady.

- U mnie – Oskar wstaje i podchodzi do grubego drewnianego słupa podtrzymującego konstrukcję pergoli.

Słyszę ciche kliknięcie i po chwili ogród ożywa! Zapalają się lampy ogrodowe, wydobywające piękno poszczególnych roślin. Gdzieś z boku szemrze strumyk.

- O boże! Ale pięknie... - patrzę dokoła oczarowana urodą otaczającego mnie bajkowego świata..

- Podoba ci się – uśmiecha się do mnie – Miałem nadzieję, że tak będzie.

- Ale jak? To zamek? - dopiero teraz dostrzegam ścianę z oknami, drzwi balkonowe, taras...

- To moja część. Prywatny apartament i ogród. Nikt nie ma tu wstępu. Chyba, że go zaproszę – Oskar podaje mi dłoń – Chcesz wejść do środka?

- Jasne! - O rany, jego apartament! - Nikt? Nawet Mistrz?

- Nawet on. Dał mi go na 21-wsze urodziny i zezwolił, żeby nikt nie mógł się tu zjawić bez mojego przyzwolenia.

- To zrozumiałe... – mruczę pod nosem. Nagle uświadamiam sobie, że przecież Oskar spotykał się po zachodzie słońca z wieloma dziewczynami. Spuszczam wzrok.

- Żeby była jasność. Jedyną kobietą, która tu czasem bywa, jest moja matka – mówi, spoglądając mi w oczy.

- Och! - Skąd on wie, o czym myślałam? Co? Więc ja jestem pierwszą dziewczyną, która tu wchodzi?

- Idziemy? - uśmiecha się jednym kącikiem ust..

Oskar bierze mnie za rękę i prowadzi na taras, a potem otwiera drzwi kartą magnetyczną.

- Jak w hotelu – wyrywa mi się.

- Rzeczywiście, niezbyt często tu bywam – wzdycha – Pewnie niedługo się to zmieni...

Nie wiem, czy się cieszy, czy raczej ubolewa nad tą zmianą, która ma nastąpić. Pewnie ma na myśli to, że zostanie Mistrzem. Zostanie? Mnie się wydaje idealny... Chociaż... mam pewne wątpliwości.

Wchodzimy do dużego salonu z miękkimi kanapami i gigantycznym telewizorem na ścianie. Dalej jest równie ogromna jadalnia, połączona z kuchnią, która wygląda tak, jakby nikt w niej niczego nie gotował.

- To moje królestwo i mój azyl – Oskar rozkłada ręce – Chodź, pokażę ci sypialnię.

Prowadzi mnie najpierw do półokrągłego holu. Widzę drzwi z ciemnego lśniącego drewna.

- A te dokąd prowadzą? - pytam.

- Do zamku, ale prawie zawsze są zamknięte.

Idziemy do bocznych drzwi. Za nimi jest mniejszy hol z wejściami do trzech pomieszczeń.

- Tam jest gabinet i jeszcze jeden pokój – wskazuje dwoje drzwi – A to moja sypialnia.

Otwiera przede mną drzwi i wchodzę do niezwykle prosto umeblowanego pomieszczenia. Jest tu duże łóżko, jedną ścianę zajmują przesuwane drzwi z matowego szkła, za którymi wiszą ubrania, druga, to ogromne okno wychodzące na jego ogród. Są jeszcze szklane drzwi do łazienki i tyle.

- Zawiedziona? - pyta i przygląda mi się uważnie.

- Żarty sobie robisz? Ten apartament jest niesamowity! – nawet nie próbuję ukryć zachwytu – Po prostu, po tych wspaniałościach, sypialnia wydała mi się mniej... ostentacyjna.

Oskar się śmieje.

- Dyplomatka z ciebie. Tamte pomieszczenia urządzała moja matka, a sypialnię i gabinet, ja.

- Macie trochę odmienny gust – przyznaję.

- Moglibyśmy zostać tutaj – przyciąga mnie do siebie i pieści delikatnie ustami mój policzek i szyję – Ale w ogrodzie mam pewną niespodziankę...

- Uwielbiam niespodzianki – mówię cicho, czując, że robię się wilgotna, a przecież nie mam na sobie bielizny – Pokaż mi ją szybko.

Zamiast iść, Oskar zagłębia się w moje usta, a ja jęczę. Zaciskam uda, ale i tak czuję, że za chwilę będą mokre.

- Niecierpliwa – Oskar szepcze do moich ust – Uwielbiam to, jak pokazujesz mi, że masz ochotę.

Wchodzi do łazienki i zabiera stamtąd dwa ręczniki. Wracamy do holu, ale zamiast do ogrodu, Oskar idzie najpierw do kuchni. Wyjmuje z szafki tacę i stawia na niej dwa kieliszki i metalowe wiaderko, które napełnia lodem. Stoję i obserwuję oniemiała, jak wyciąga ze szklanej chłodziarki butelkę wina, otwiera ją i wkłada do wiaderka.

- Jesteśmy gotowi – mówi z uśmiechem – Pani przodem – podaje mi ręczniki.

- Dokąd?

- W prawo, na drewnianą ścieżkę.

Dopiero po chwili odkrywam, że za ścianą zieleni ukryto jacuzzi.

- Pomyślałem, że tu będzie nam przyjemniej...

Nie mam słów! Woda faluje pod wpływem bąbelków wydostających się z dysz na dnie. Delikatne podwodne światło sprawia, że wydaje się turkusowoniebieska. Oskar stawia tacę na drewnianej obudowie, tak żebyśmy mieli do niej dostęp z wody, a potem znika na chwilę w głębi ogrodu i wraca z dwoma wiszącymi doniczkami, z których zwieszają się... truskawki! Wiesza je na specjalnie do tego przygotowanych haczykach.

- Zapraszam – ściąga koszulkę i podchodzi do mnie.

Unoszę ręce, a on schyla się i powoli ściąga mi przez głowę swój T-shirt.

- Oskar, tu jest jak w bajce – szepczę – Jak we śnie!

- Ale to istnieje naprawdę – nachyla się do mnie i nagle podrywa w górę, jakbym nic nie ważyła – gotowa?

Zanim zdążam odpowiedzieć, ląduję w wodzie, ale opadam powoli, jakby w zwolnionym tempie.

- Co się dzieje?

- Śnisz! - Oskar zrzuca spodnie i wskakuje do mnie. On również opada powoli na dno. - Wina?

- Poproszę – unoszę głowę i widzę nad sobą gwiazdy. To najpiękniejsza randka! Przebija wszystkie dotychczasowe.

Dostaję kieliszek i truskawkę. Upijam łyk i gryzę soczysty owoc. Smakuje niebiańsko! Oskar zrywa kolejne i karmi mnie pomiędzy kolejnymi łykami. Ja też zrywam jeden, wyjątkowo duży, nagryzam go, ale zamiast połknąć, nachylam się do Oskara. Odstawia nasze kieliszki i chwyta zębami moją truskawkę. Odgryza kawałek, a potem wsuwa mi do ust język. Boję się zacisnąć zęby, żeby go nie ugryźć. Oskar rozgniata językiem słodki miąższ o moje podniebienie. To takie perwersyjne uczucie. Jego ręce suną po moim ciele w dół. Jęczę głośno, kiedy dociera do złączenia ud. Ciche pluskanie wody i cykady robią nam tło do westchnień i jęków. Odbieram te dźwięki jakoś wyjątkowo mocno, jakby nagle wszystkie moje zmysły się wyostrzyły. Oskar wciąż krąży językiem w moich ustach.

- Och! - czuję, jak wsuwa we mnie palce. Brak mi tchu. Odrywam się od jego ust.

- Nawet nie marzyłem, że zrobię coś takiego – mruczy gardłowo.

Widzę jego pałający wzrok, czuję jak pociera moje wrażliwe wnętrze, jak zaciska palce na mojej piersi. Raz po raz zalewa mnie fala gorąca. Popycham go lekko, a sama klękam nad nim, podążając za pieszczącą mnie ręką. Ujmuję jego twarz w dłonie i sięgam do ust. Twardy członek Oskara opiera się o moją pupę, więc poruszam się powoli w górę i w dół, ocierając się o niego. Teraz Oskar jęczy. Zlizuję mu te jęki z warg, pochłaniam je... Mam w sobie jego palce.. Dwa? Trzy? Coraz mocniej mnie rozciąga! Coraz głębiej!

- Oskar – jęczę – Jestem gotowa.

- Jeszcze nie – chrypi i zabiera rękę.

Przez chwilę czuję się opuszczona, ale wtedy on nagle zsuwa się pod wodę.

- Och! - mam jego głowę między nogami, a w sobie... język.

Zaciskam zęby, żeby nie krzyczeć z rozkoszy. Co on ze mną robi? Chyba zaraz zemdleję? Zaraz, ja śnię... Rozchylam uda i schodzę niżej. Sunę ręką po brzuchu Oskara, odnajduję to, czego szukałam i zaciskam dłoń. Chyba jest dobrze, bo czuję mocniejsze pchnięcie. Poruszam dłonią w górę i w dół. Oskar wysuwa język i skupia się na mojej łechtaczce. Oj, niedobrze! Zaraz dojdę... Krąży wokół językiem, ssie..., a ja cała się trzęsę. Kiedy jestem tuż, tuż, nagle przestaje.

- Oskar! - jęczę z wyrzutem, kiedy się wynurza – Już prawie...

- Wiem.

Zostawia mnie w wodzie jakby nigdy nic i przechyla się, żeby odszukać prezerwatywę. Nakłada ją dość sprawnie, jak na kogoś, kto robi to trzeci raz w życiu.

- Usiądź na mnie tyłem – odwraca mnie.

Chwytam dłonią jego członek. Duży jest! Chyba większy, niż poprzednio...? Opuszczam się powoli w dół, a on mnie wypełnia. Rozkosz nie do opisania! Zbliżam się do krawędzi. Już? Nie! Chcę jeszcze!

- Powoli - jęczę – Chcę się tym nacieszyyyyć!

- Pani tu rozkazuje – mówi niskim głosem z seksowną chrypką i zaczyna mnie posuwać wolno... Unosi biodra w górę, trzymając mocno mój tyłek. Wciska się we mnie, odbierając mi na chwilę oddech. I znowu, i jeszcze raz... - To miejsce jest stworzone dla ciebie. Pasujesz tu idealnie!

Jego słowa docierają do mnie jakby spowolnione, wypalają mi się w duszy i odbierają zmysły.

- Jesteś moja! - jęczy, a ja się rozpadam.

Czuję, jak pulsuje w moim wnętrzu. Przygarnia mnie do siebie, przyciska twarz do moich pleców. Jego gorący oddech parzy mi skórę. Powoli opadamy na dno jacuzzi. Leżę na Oskarze, wciąż z nim połączona.

- Jesteś niesamowity – szepczę wykończona.

- Ja? - śmieje się – Ja tylko odpowiadam na to, czego chcesz.

- Ale za to JAK odpowiadasz! - przeciągam się.

Oskar ostrożnie wysuwa się ze mnie i wyciera ręcznikiem, a potem znów siada za mną w obłędnie niebieskiej wodzie. Napełnia mój kieliszek, a ja zrywam kilka truskawek. Czuję na karku delikatne pocałunki.

- Tak mi tu dobrze – mruczę z rozmarzeniem – To miejsce naprawdę jest jak stworzone dla mnie.

Oskar gryzie mnie w kark. Co to ma znaczyć? Poruszam się niespokojnie.

- W takim razie możesz się tu zjawić, kiedy tylko zechcesz – szepcze mi do ucha.

- Żartujesz... - odwracam głowę, żeby widzieć jego twarz – Nie? - upewniam się.

Patrzy na mnie z powagą, choć w jego oczach widzę wesołe błyski.

- Nie – kręci powoli głową.

- Pozwolisz mi? - nie mogę uwierzyć.

- Właśnie to zrobiłem – całuje mnie koło ucha i na szyi...

- Och, Oskar... - Sama nie wiem dlaczego czuję pod powiekami łzy.